புறநானூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஏழாவதான நெடுநல்வாடை, பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார் பாடியது.
பதிற்றுப்பத்து
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஆறாவதான மதுரைக்காஞ்சி, தலையாலங்கானத்துச் செரு வென்ற பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மாங்குடி மருதனார் பாடியது.
ஐங்குறுநூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் மூன்றாவதான சிறுபாணாற்றுப்படை, ஒய்மான் நாட்டு நல்லியக்கோடனை இடைக்கழி நாட்டு நல்லூர் நத்தத்தனார் பாடியது.
நற்றிணை
எட்டுத்தொகை நூல்களில் முதலாவதாக இடம்பெற்றுள்ள நூல் ‘நற்றிணை’. ‘நல்’ என்னும் அடைமொழியும் அகப்பொருள் ஒழுக்கத்தைச் சுட்டும்
குறுந்தொகை
பத்துப்பாட்டுக்களில் இரண்டாவதான பொருநர் ஆற்றுப்படை,சோழன் கரிகாற்பெருவளத்தானை முடத்தாமக் கண்ணியார் பாடியது.
கலித்தொகை
பத்துப் பாட்டுக்களில் நான்காவதான பெரும்பாணாற்றுப்படை, தொண்டைமான் இளந்திரையனைக் கடியலூர் உருத்திரங் கண்ணனார் பாடியது.
அகநானூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஐந்தாவது முல்லைப் பாட்டு, காவிரிப் பூம்பட்டினத்துப் பொன் வாணிகனார் மகனார் நப்பூதனார் பாடியது.
பரிபாடல்
பத்துப் பாட்டுக்களில் எட்டாவதான குறிஞ்சிப்பாட்டு, ஆரிய அரசன் பிரகத்தனுக்குத் தமிழ் அறிவித்தற்குக் கபிலர் பாடியது.
புறநானூறு: 365
நிலமகள் அழுத காஞ்சி!
நிலமகள் அழுத காஞ்சி!
பாடியவர் :
மார்க்கண்டேயனார்.
திணை :
பொதுவியல்.
துறை :
பெருங்காஞ்சி.
இயங்கிய இருசுடர் கண் எனப், பெயரிய
வளியிடை வழங்கா வழக்கரு நீத்தம்,
வயிரக் குறட்டின் வயங்குமணி யாரத்து
பொன்னந் திகிரி முன்சமத்து உருட்டிப், . . . . [05]
பொருநர்க் காணாச் செருமிகு முன்பின்
முன்னோர் செல்லவும், செல்லாது, இன்னும்
விலைநலப் பெண்டிரிற் பலர்மீக் கூற,
உள்ளேன் வாழியர், யான் எனப் பன்மாண்
நிலமகள் அழுத காஞ்சியும் . . . . [10]
உண்டென உரைப்பரால், உணர்ந்திசி னோரே.
பொருளுரை:
கருநிறத் தொகுதியாக மயங்கிக் கிடக்கும் விசும்பு நிலமகளின் முகம். ஞாயிறும் திங்களும் நிலமகளின் கண்கள். கண்ணுக்குத் தெரியாமல் ஓடும் காற்று நிலமகளின் இடை. கண்ணுக்குத் தெரியும் கடல்வெள்ளம் நிலமகளின் இயக்கம் [வழக்கு]. வயிரக் குறடு போலத் தகதகக்கும் மலையருவி நிலமகளின் மணியாரம்.இப்படித் திகழும் நிலமகளைப் பொன்னாலான ஆட்சிச் சக்கரத்தைப் பூட்டி உருட்டினான் அரசன். தன்னை எதிர்த்துப் போரிடுவோர் காணாது அவன் தானே உருட்டினான். இப்படிப்பட்ட வலிமை [முன்பு < முன்பின்] மிக்க பல முன்னோர் உருட்டினர். அவர்கள் எல்லாருமே சென்றுவிட்டனர். நிலமகளாகிய நான் மட்டும், விலைமகளின்மீது ஏறியவர்களெல்லாம் அவளைப் புகழ்வது போல, என்னமீது ஏறியவர்களெல்லாம் என்னைப் புகழ வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறேனே என்று நிலமகள் கண்ணீர் விட்டு அழுகிறாளாம். விலைமகள் அழுவது போல அழுகிறாளாம். பலமுறை [பன்மாண்] அழுகிறாளாம். வாழியர் என்று மற்றவர்களை வாழ்த்திவிட்டு அழுகிறாளாம். இது மக்களைப் பொறுத்தமட்டில் நிலையாமையாகிய காஞ்சி. நிலமகளைப் பொறுத்தமட்டில் நாடு பிடிக்கும் வஞ்சிப் போரை எதிர்க்கும் காஞ்சிப் போர்.