புறநானூறு

பத்துப் பாட்டுக்களில் ஏழாவதான நெடுநல்வாடை, பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார் பாடியது.

பதிற்றுப்பத்து

பத்துப் பாட்டுக்களில் ஆறாவதான மதுரைக்காஞ்சி, தலையாலங்கானத்துச் செரு வென்ற பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மாங்குடி மருதனார் பாடியது.

ஐங்குறுநூறு

பத்துப் பாட்டுக்களில் மூன்றாவதான சிறுபாணாற்றுப்படை, ஒய்மான் நாட்டு நல்லியக்கோடனை இடைக்கழி நாட்டு நல்லூர் நத்தத்தனார் பாடியது.

நற்றிணை

எட்டுத்தொகை நூல்களில் முதலாவதாக இடம்பெற்றுள்ள நூல் ‘நற்றிணை’. ‘நல்’ என்னும் அடைமொழியும் அகப்பொருள் ஒழுக்கத்தைச் சுட்டும்

குறுந்தொகை

பத்துப்பாட்டுக்களில் இரண்டாவதான பொருநர் ஆற்றுப்படை,சோழன் கரிகாற்பெருவளத்தானை முடத்தாமக் கண்ணியார் பாடியது.

கலித்தொகை

பத்துப் பாட்டுக்களில் நான்காவதான பெரும்பாணாற்றுப்படை, தொண்டைமான் இளந்திரையனைக் கடியலூர் உருத்திரங் கண்ணனார் பாடியது.

அகநானூறு

பத்துப் பாட்டுக்களில் ஐந்தாவது முல்லைப் பாட்டு, காவிரிப் பூம்பட்டினத்துப் பொன் வாணிகனார் மகனார் நப்பூதனார் பாடியது.

பரிபாடல்

பத்துப் பாட்டுக்களில் எட்டாவதான குறிஞ்சிப்பாட்டு, ஆரிய அரசன் பிரகத்தனுக்குத் தமிழ் அறிவித்தற்குக் கபிலர் பாடியது.

புறநானூறு: 357

தொக்குயிர் வௌவும்!

பாடியவர் :

பிரமனார்.

திணை :

காஞ்சி.

துறை :

பெருங்காஞ்சி.

குறிப்பு :

இடையிடையே சிதைவுற்ற செய்யுள் இது.

குன்று மணந்த மலைபிணித் தியாத்தமண்,
பொதுமை சுட்டிய மூவர் உலகமும்,
பொதுமை இன்றி ஆண்டிசி னோர்க்கும்,
மாண்ட வன்றே, ஆண்டுகள், துணையே
வைத்த தன்றே வெறுக்கை; . . . . [05]

.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ணை
புணைகை விட்டோர்க்கு அரிதே, துணைஅழத்
தொக்குஉயிர் வெளவுங் காலை,
இக்கரை நின்று இவர்ந்து உக்கரை கொளலே.

பொருளுரை:

சேர சோழ பாண்டியர் என்னும் மூவர் உலகத்தையும் ஒருங்கு ஆண்ட பேரரசர்க்கும் வாழும் ஆண்டுகளும், துய்க்கும் செல்வமும் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளன. வரையறுத்த அளவுக்கு மேல் யாரும் துய்க்க இயலாது. இது அவரவருக்குத் தரப்பட்டுள்ள புணை (தெப்பம்). (இதனை விதி, ஊழ், பால் என்றெல்லாம் கூறுவர்) இந்தத் தெப்பத்தைத் கைவிட்டுவிட்டு செல்ல யாராலும் முடியாது. ஒருவருக்குத் துணை என்பது கணவன் - மனைவி உறவுதான். எமன் ஒருவர் உயிரை எடுக்கும்போது மற்றொருவர் அழுவதே அன்றி இவ்வுலத்தை விட்டுவிட்டு அவ்வுலகத்துக்கு அவருடன் செல்ல இயலாது. இதுவே உலகியல் மாட்சி.