புறநானூறு

பத்துப் பாட்டுக்களில் ஏழாவதான நெடுநல்வாடை, பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார் பாடியது.

பதிற்றுப்பத்து

பத்துப் பாட்டுக்களில் ஆறாவதான மதுரைக்காஞ்சி, தலையாலங்கானத்துச் செரு வென்ற பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மாங்குடி மருதனார் பாடியது.

ஐங்குறுநூறு

பத்துப் பாட்டுக்களில் மூன்றாவதான சிறுபாணாற்றுப்படை, ஒய்மான் நாட்டு நல்லியக்கோடனை இடைக்கழி நாட்டு நல்லூர் நத்தத்தனார் பாடியது.

நற்றிணை

எட்டுத்தொகை நூல்களில் முதலாவதாக இடம்பெற்றுள்ள நூல் ‘நற்றிணை’. ‘நல்’ என்னும் அடைமொழியும் அகப்பொருள் ஒழுக்கத்தைச் சுட்டும்

குறுந்தொகை

பத்துப்பாட்டுக்களில் இரண்டாவதான பொருநர் ஆற்றுப்படை,சோழன் கரிகாற்பெருவளத்தானை முடத்தாமக் கண்ணியார் பாடியது.

கலித்தொகை

பத்துப் பாட்டுக்களில் நான்காவதான பெரும்பாணாற்றுப்படை, தொண்டைமான் இளந்திரையனைக் கடியலூர் உருத்திரங் கண்ணனார் பாடியது.

அகநானூறு

பத்துப் பாட்டுக்களில் ஐந்தாவது முல்லைப் பாட்டு, காவிரிப் பூம்பட்டினத்துப் பொன் வாணிகனார் மகனார் நப்பூதனார் பாடியது.

பரிபாடல்

பத்துப் பாட்டுக்களில் எட்டாவதான குறிஞ்சிப்பாட்டு, ஆரிய அரசன் பிரகத்தனுக்குத் தமிழ் அறிவித்தற்குக் கபிலர் பாடியது.

புறநானூறு: 351

தாராது அமைகுவர் அல்லர்!


தாராது அமைகுவர் அல்லர்!

பாடியவர் :

  மதுரைப் படைமங்க மன்னியார்.

திணை :

  காஞ்சி.

துறை :

  மகட்பாற் காஞ்சி.

படுமணி மருங்கின் பணைத் தாள் யானையும்,
கொடிநுடங்கு மிசைய தேரும், மாவும்,
படைஅமை மறவரொடு, துவன்றிக் கல்லெனக்,
கடல்கண் டன்ன கண்அகன் தானை
வென்றுஎறி முரசின் வேந்தர், என்றும், . . . . [05]

வண்கை எயினன் வாகை அன்ன
இவள்நலம் தாராது அமைகுவர் அல்லர்;
என்ஆ வதுகொல் தானே - தெண்ணீர்ப்
பொய்கை மேய்ந்த செவ்வரி நாரை
தேம்கொள் மருதின் பூஞ்சினை முனையின், . . . . [10]

காமரு காஞ்சித் துஞ்சும்
ஏமம்சால் சிறப்பின், இப் பணைநல் லூரே?

பொருளுரை:

இவள் நலத்தைத் துய்க்கத் தராவிட்டால் படையுடன் வெற்று முழக்கம் செய்யும் வேந்தர் விடமாட்டார்கள். அமைதி நிலவும் இந்த ஊர் என்ன ஆகப்போகிறதோ? வேந்தர் தானை இருபுறமும் தொங்கும் பெரிய மணியும், அகன்ற அடியும் கொண்ட யானை, கொடி பறக்கும் தேர், குதிரைகள், படைமறவர்கள் என நாற்படையும் கொண்டு கடல் பரந்துள்ளது போலக் கண்ணுக்குத் தெரியும் இடமெல்லாம் படையாகவே தெரியும் தானையுடன் முரசினை முழக்கிக்கொண்டு வேந்தர்கள் வந்துள்ளனர். கொடை வழங்கும் கைவளம் கொண்ட எயினன் என்னும் அரசன் வாகை என்னும் ஊரை ஆண்டுவந்தான். இவள் அவனுடைய வாகை - நகரம் போல அழகு மிக்கவள். வேந்தர் இவளது நலத்தை இவளது தந்தை தராவிட்டால் விடமாட்டார்கள். இனி பாதுகாப்புடன் அமைதி குடிகொண்டிருக்கும் இந்த ஊர் இனி என்ன ஆகுமோ? ஏமம் சான்ற ஊர் தெளிந்த நீர்ப் பொய்கை. அதில் மேய்ந்த செவ்வரி நாரை பூத்துக் குலுங்கும் மருத மரத்தில் இருந்து சலித்துவிட்டால் கவர்ச்சி மிக்க காஞ்சி மரத்தில் ஏறிக்கொள்ளும் அமைதி கொண்டது இந்த ஊர். இது என்ன ஆகுமோ?