புறநானூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஏழாவதான நெடுநல்வாடை, பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார் பாடியது.
பதிற்றுப்பத்து
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஆறாவதான மதுரைக்காஞ்சி, தலையாலங்கானத்துச் செரு வென்ற பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மாங்குடி மருதனார் பாடியது.
ஐங்குறுநூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் மூன்றாவதான சிறுபாணாற்றுப்படை, ஒய்மான் நாட்டு நல்லியக்கோடனை இடைக்கழி நாட்டு நல்லூர் நத்தத்தனார் பாடியது.
நற்றிணை
எட்டுத்தொகை நூல்களில் முதலாவதாக இடம்பெற்றுள்ள நூல் ‘நற்றிணை’. ‘நல்’ என்னும் அடைமொழியும் அகப்பொருள் ஒழுக்கத்தைச் சுட்டும்
குறுந்தொகை
பத்துப்பாட்டுக்களில் இரண்டாவதான பொருநர் ஆற்றுப்படை,சோழன் கரிகாற்பெருவளத்தானை முடத்தாமக் கண்ணியார் பாடியது.
கலித்தொகை
பத்துப் பாட்டுக்களில் நான்காவதான பெரும்பாணாற்றுப்படை, தொண்டைமான் இளந்திரையனைக் கடியலூர் உருத்திரங் கண்ணனார் பாடியது.
அகநானூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஐந்தாவது முல்லைப் பாட்டு, காவிரிப் பூம்பட்டினத்துப் பொன் வாணிகனார் மகனார் நப்பூதனார் பாடியது.
பரிபாடல்
பத்துப் பாட்டுக்களில் எட்டாவதான குறிஞ்சிப்பாட்டு, ஆரிய அரசன் பிரகத்தனுக்குத் தமிழ் அறிவித்தற்குக் கபிலர் பாடியது.
புறநானூறு : 280
வழிநினைந்து இருத்தல் அரிதே!
வழிநினைந்து இருத்தல் அரிதே!
பாடியவர் :
மாறோக்கத்து நப்பசலையார்.
திணை :
பொதுவியல்.
துறை :
ஆந்தப் பையுள்.
நடுநாள் வந்து தும்பியும் துவைக்கும்;
நெடுநகர் வரைப்பின் விளக்கும் நில்லா;
துஞ்சாக் கண்ணே துயிலும் வேட்கும்;
அஞ்சுவரு குராஅல் குரலும் தூற்றும்; . . . . [05]
நெல்நீர் எறிந்து விரிச்சி ஓர்க்கும்
செம்முது பெண்டின் சொல்லும் நிரம்பா;
துடிய! பாண! பாடுவல் விறலி!
என்ஆ குவிர்கொல்? அளியிர்; நுமக்கும்
இவண் உறை வாழ்க்கையோ, அரிதே! யானும் . . . . [10]
மண்ணுறு மழித்தலைத், தெண்ணீர் வாரத்,
தொன்றுதாம் உடுத்த அம்பகைத் தெரியல்
சிறுவெள் ஆம்பல் அல்லி உண்ணும்
கழிகல மகளிர் போல,
வழிநினைந்து இருத்தல், அதனினும் அரிதே! . . . . [15]
பொருளுரை :
என் தலைவன் மார்பில் பட்டிருக்கும் புண்ணோ மிகக் கொடியவை. அத்துடன் வேண்டாத நிமித்தங்களும் தோன்றுகின்றன. பகலில் பறந்து ஓலிக்கும் தும்பி இனத்து வண்டுகள் நள்ளிரவில் பாடுகின்றன. வீட்டுக்குள்ளே எரியும் விளக்கும் ஏற்ற ஏற்ற அவிந்துபோகிறது. தூங்காமல் அவரைப் பாதுகாக்கும் என் கண்களும் தூக்கத்தில் சொருகுகின்றன. ஆந்தை அலறும் ஒலியும் கேட்கிறது. செம்முது பெண்டிர் நெல்லும் நீரும் தெளித்து விரிச்சி கேட்குமா எனக் காத்திருந்தபோது நல்ல விரிச்சிச் சொற்களும் வரவில்லை. இது துடி இதனை முழக்குபவன் துடியன் துடியனே, பாணனே, பாட்டுப்பாடும் விறலியே, இனி உங்களுக்கு என்ன நேரப்போகிறதோ? இனி நீங்கள் இவனோடு சேர்ந்து வாழும் வாழ்க்கை அரிதுதான். நானும் தலை முழுகி மொட்டைத் தலையில் தெளிந்த நீர் ஒழுக ஒழுக, முன்பு நான் உடுத்தியிருந்த சிறிய வெண்ணிற ஆம்பல் இலையில் அல்லிப்பொழுதில் (பொழுது புலருமுன் உள்ள வைகறைப் பொழுதில்) உணவிட்டு உண்ணும் ‘கழிகல மகளிர்’ போல இவனை நினைத்துக்கொண்டு வாழ்ந்திருத்தல் அதனினும் அரிய செயலாகிவிடும். (இவனுடன் இறந்துபடுவேன்) - என்கிறாள்.