புறநானூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஏழாவதான நெடுநல்வாடை, பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார் பாடியது.
பதிற்றுப்பத்து
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஆறாவதான மதுரைக்காஞ்சி, தலையாலங்கானத்துச் செரு வென்ற பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மாங்குடி மருதனார் பாடியது.
ஐங்குறுநூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் மூன்றாவதான சிறுபாணாற்றுப்படை, ஒய்மான் நாட்டு நல்லியக்கோடனை இடைக்கழி நாட்டு நல்லூர் நத்தத்தனார் பாடியது.
நற்றிணை
எட்டுத்தொகை நூல்களில் முதலாவதாக இடம்பெற்றுள்ள நூல் ‘நற்றிணை’. ‘நல்’ என்னும் அடைமொழியும் அகப்பொருள் ஒழுக்கத்தைச் சுட்டும்
குறுந்தொகை
பத்துப்பாட்டுக்களில் இரண்டாவதான பொருநர் ஆற்றுப்படை,சோழன் கரிகாற்பெருவளத்தானை முடத்தாமக் கண்ணியார் பாடியது.
கலித்தொகை
பத்துப் பாட்டுக்களில் நான்காவதான பெரும்பாணாற்றுப்படை, தொண்டைமான் இளந்திரையனைக் கடியலூர் உருத்திரங் கண்ணனார் பாடியது.
அகநானூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஐந்தாவது முல்லைப் பாட்டு, காவிரிப் பூம்பட்டினத்துப் பொன் வாணிகனார் மகனார் நப்பூதனார் பாடியது.
பரிபாடல்
பத்துப் பாட்டுக்களில் எட்டாவதான குறிஞ்சிப்பாட்டு, ஆரிய அரசன் பிரகத்தனுக்குத் தமிழ் அறிவித்தற்குக் கபிலர் பாடியது.
புறநானூறு: 213
நினையும் காலை!
நினையும் காலை!
பாடியவர் :
புல்லாற்றூர் எயிற்றியனார்.
பாடப்பட்டோன் :
கோப்பெருஞ் சோழன்.
திணை :
வஞ்சி.
துறை :
துணை வஞ்சி.
பாடல் பின்னணி:
கோப்பெருஞ்சோழன் தன் மக்கள்மேற் போருக்கு எழுந்தகாலைப் பாடிச் சந்து செய்தது.
வெண்குடை விளக்கும், விறல்கெழு வேந்தே!
பொங்குநீர் உடுத்தஇம் மலர்தலை உலகத்து,
நின்தலை வந்த இருவரை நினைப்பின்,
தொன்றுறை துப்பின்நின் பகைஞரும் அல்லர், . . . . [05]
அமர்வெங் காட்சியொடு மாறுஎதிர்பு எழுந்தவர்:
நினையுங் காலை, நீயும் மற்றவர்க்கு
அனையை அல்லை; அடுமான் தோன்றல்!
பரந்துபடு நல்லிசை எய்தி, மற்று நீ
உயர்ந்தோர் உலகம் எய்திப்; பின்னும் . . . . [10]
ஒழித்த தாயும் அவர்க்குஉரித்து அன்றே;
அதனால், அன்னது ஆதலும் அறிவோய்! நன்றும்
இன்னும் கேண்மதி, இசைவெய் யோயே!
நின்ற துப்பொடு நின்குறித்து எழுந்த
எண்ணில் காட்சி இளையோர் தோற்பின், . . . . [15]
நின்பெரும் செல்வம் யார்க்கும்எஞ் சுவையே?
அமர்வெஞ் செல்வ! நீ அவர்க்கு உலையின்,
இகழுநர் உவப்பப், பழியெஞ் சுவையே;
அதனால், ஒழிகதில் அத்தை, நின் மறனே! வல்விரைந்து
எழுமதி; வாழ்க, நின் உள்ளம்! அழிந்தோர்க்கு . . . . [20]
ஏமம் ஆகும்நின் தாள்நிழல் மயங்காது
செய்தல் வேண்டுமால். நன்றோ வானோர்
அரும்பெறல் உலகத்து ஆன்றவர்
விதும்புறு விருப்பொடு விருந்தெதிர் கொளற்கே.
பொருளுரை:
வேந்தே, நீ வெற்றி கண்ட விறல் (வீறாப்பு) விரிந்திருக்கும் வெண்கொற்றக் குடை உடையவன்தான். என்றாலும் எண்ணிப்பார். உன் மக்கள் இருவர் உன்மேல் போர் தொடுத்திருக்கின்றனர். நினைத்துப் பார்த்தால் அவர்கள் உன் பகைவர் அல்லர். என்றாலும் போர்க்கோலத்தோடு உன்னை எதிர்த்து நிற்கின்றனர். வேறு வகையில் நினைத்துப் பார்த்தாலும், நீயும் அவர்களுக்குப் பகைவன் இல்லை. அப்படி இருக்கும் நிலையில் போர்க்குதிரைமேல் வருகிறாய். போரில் வெற்றி கண்ட புகழைப் பரப்பிக்கொண்டு நாடாண்டு நீ மேலுலகம் செல்லும் காலத்தில் உன் ஆட்சித் தாயம் அவர்களுக்குத்தானே உரித்தாகப்போகிறது இதனையெல்லாம் நீயே அறிவாய். இன்னும் சொல்கிறேன் கேள். இந்த ஆட்சியுரிமைப் போரில் உன் மக்கள் தோற்றால் பிற்காலத்தில் உன் செல்வத்தையெல்லாம் யாருக்குத் தரப்போகிறாய். போரை விரும்பும் செல்வனே! நீ அவர்களிடம் தோற்றால் உன்னை இகழ்பவர்கள் மகிழும் பழிதானே உனக்கு மிச்சமாகும். அதனால் போரிடுவதைக் கைவிடுக. நெஞ்சழிந்து வாழ்பவர்களுக்கு உதவுவதற்காக விரைந்தெழுந்து வருக. உன் ஆட்சிக்கு அடியில் வாழ்பவர்களுக்கு நல்லது செய்ய வருக. வானுலகப் பெருமக்கள் ஆசைத் துடிப்போடு உன்னை விருந்தினனாக வரவேற்கும் செயலைச் செய்வாயாக.