புறநானூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஏழாவதான நெடுநல்வாடை, பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மதுரைக் கணக்காயனார் மகனார் நக்கீரனார் பாடியது.
பதிற்றுப்பத்து
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஆறாவதான மதுரைக்காஞ்சி, தலையாலங்கானத்துச் செரு வென்ற பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனை மாங்குடி மருதனார் பாடியது.
ஐங்குறுநூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் மூன்றாவதான சிறுபாணாற்றுப்படை, ஒய்மான் நாட்டு நல்லியக்கோடனை இடைக்கழி நாட்டு நல்லூர் நத்தத்தனார் பாடியது.
நற்றிணை
எட்டுத்தொகை நூல்களில் முதலாவதாக இடம்பெற்றுள்ள நூல் ‘நற்றிணை’. ‘நல்’ என்னும் அடைமொழியும் அகப்பொருள் ஒழுக்கத்தைச் சுட்டும்
குறுந்தொகை
பத்துப்பாட்டுக்களில் இரண்டாவதான பொருநர் ஆற்றுப்படை,சோழன் கரிகாற்பெருவளத்தானை முடத்தாமக் கண்ணியார் பாடியது.
கலித்தொகை
பத்துப் பாட்டுக்களில் நான்காவதான பெரும்பாணாற்றுப்படை, தொண்டைமான் இளந்திரையனைக் கடியலூர் உருத்திரங் கண்ணனார் பாடியது.
அகநானூறு
பத்துப் பாட்டுக்களில் ஐந்தாவது முல்லைப் பாட்டு, காவிரிப் பூம்பட்டினத்துப் பொன் வாணிகனார் மகனார் நப்பூதனார் பாடியது.
பரிபாடல்
பத்துப் பாட்டுக்களில் எட்டாவதான குறிஞ்சிப்பாட்டு, ஆரிய அரசன் பிரகத்தனுக்குத் தமிழ் அறிவித்தற்குக் கபிலர் பாடியது.
புறநானூறு: 207
வருகென வேண்டும்!
வருகென வேண்டும்!
பாடியவர் :
பெருஞ்சித்திரனார்.
பாடப்பட்டோன் :
இளவெளிமான்.
திணை :
பாடாண்.
துறை :
பரிசில்.
பருகு அன்ன வேட்கை இல்அழி,
அருகிற் கண்டும் அறியார் போல,
அகம்நக வாரா முகன்அழி பரிசில்
தாள்இலாளர் வேளார் அல்லர்? . . . . [05]
வருகென வேண்டும் வரிசை யோர்க்கே
பெரிதே உலகம்; பேணுநர் பலரே;
மீளி முன்பின் ஆளி போல,
உள்ளம் உள்அவிந்து அடங்காது, வெள்ளென
நோவா தோன்வயின் திரங்கி, . . . . [10]
வாயா வன்கனிக்கு உலமரு வோரே.
பொருளுரை:
நெஞ்சே, எழுக, திரும்பிச் செல்வோம். நம்மைக் கண்டதும் தாகம் உள்ளவன் நீர்ப் பருகுவது போன்ற ஆவலுடன் வந்து பரிசில் நல்க வேண்டும். அது இல்லாதபோது, அருகில் நம்மைக் கண்டும் அறியாதவர் போல நடந்துகொண்டதோடு மட்டுமன்றி, நிரம்பிய உள்ளத்தோடு நல்காமல், ஏதோ கொடுக்கவேண்டும் என்று எண்ணி நம் முகம் விரும்பாத பரிசிலை இந்த அரசன் நல்குகிறான். முயற்சி இல்லாதவர் உதவுபவர் அல்லர். வருக என வேண்டி வழங்கும் வரிசை (சிறப்பு) உடையவர்க்கே உலகம் உரியது. இந்த உலகம் பெரியது. அப்படி வழங்கிப் பேணுபவர்கள் பலர் இந்த உலகில் உள்ளனர். வீறாப்பு (மீளி) மிக்க வலிமை இருந்தும் ஆளி என்னும் விலங்கு போல உள்ளம் (ஊக்கம்) அவிந்து, இன்னும் காத்திருந்து பெறலாம் என்னும் ஆசை அடங்காமல், வெள்ளென விடிந்த பிறகும் நோவாமல் வாட்டத்தோடு காத்திருக்கும் சிலர், கிடைக்காத ஊத்தைக் காயைப் பெற்றுவிடலாம் என்று திரிந்துகொண்டிருக்கிறார்களே அவர்கள் நாம் அல்லோம், எழுக செல்வோம்.