பழமொழி நானூறு சங்கம் மருவிய காலத் தமிழ் நூல் தொகுப்பான பதினெண் கீழ்க்கணக்கு நூல்களுள் ஒன்று. அதன் சிறப்புப் பாயிரத்தையும், கடவுள் வணக்கத்தையும் சேர்த்து நாலடியால் அமைந்த நானூற்றொரு (401) பாடல்களைக் கொண்டது.

பொருளுரை:

செய்த செயலின் பயன் சிறிதளவும் கைவருதல் இல்லை செயலின் பயனை உறுதியாகப் பெறுவார் என்று பிறரால் எண்ணவும் படாதவர்கள் நிரம்ப நன்மையிலே பொருந்தத் தம்மைத் தாமே புகழ்தல் வயலின்கண் இருக்கும் புள்ளினை அரைக்கால் பொன்னுக்கு விற்பேம் என்று கூறுதலோ டொக்கும்.

கருத்து:

முடிக்கமுடியாத செயலை முடிப்பதாகக் கூறிப் புகழ்தல்கூடாது.

பொருளுரை:

மூங்கில்கள் நிறைந்த மலை நாடனே! தமக்குத் தகாத பொற்கலன்கள் தம்முடையதாயினும் அவற்றைக் கொண்டு தம்மை அணிபெறச் செய்யார் மக்கள் தம்மைப் புகழ்ந்து கூறுமிடத்து சுற்றத்தாரேயானாலும் தமக்குப் பொருந்தாதனவற்றைக் கூறுவரேல் அவற்றை அவர் சொல்லாதவாறு நீக்குதலையே ஒருவன் விரும்புதல் வேண்டும்.

கருத்து:

தமக்குப் பொருந்தாத புகழ்ச்சி உரையை ஏற்றல் கூடாது.

பொருளுரை:

பெற்ற தாயாலேயாயினும் (அன்றித்) தந்தையாலேயாயினும் மிகுத்துக் கூறப்படுதல் இல்லாது தாமே தம் வாயால் உயர்த்திக் கூறிக்கொள்பவர்களை பிறர் புகழ்ந்து கூறுதல் துன்பம் இல்லையாயினும் அடுப்பின் பக்கலில் முடங்கியிருக்கும் நாயைப் புலி யென்று கூறுதலோ டொக்கும்.

கருத்து:

தற்புகழ்ச்சி உடையாரைப் புகழ்தல் கூடாது.

பொருளுரை:

நெருங்கிய பல சுற்றத்தார் நடுவே ஆராய்ந்தறிதல் இல்லாதவனாகி தமது கிளையுள் ஒருவனை அவனது வறுமை காரணமாக வேறுபட நினைந்து நன்றாக ஆராய்தலில்லாதவனாக ஒன்றைக் கூறின் சொற்களுள் நல்ல சொற்களைச் சொல்லாதவனாக ஆதல்போல பத்தியாய்க் குழுமியிருந்த கூட்டத்தில் ஒருவனை வரைந்து சிறப்புச் செய்தலும் இன்னாது.

கருத்து:

கூட்டத்தில் ஒருவனை இழித்துப் பேசுதலும் ஒருவனை உயர்த்திப் பேசுதலும்தீதாம்.