சினைதலை மணந்த சுரும்புபடு செந்தீ . . . .[700]

ஒண்பூம் பிண்டி அவிழ்ந்த காவிற் சுடர்பொழிந்
தேறிய விளங்குகதிர் ஞாயிற்று இலங்குகதி
ரிளவெயிற் றோன்றி யன்ன
தமனியம் வளைஇய தாவில் விளங்கிழை
நிலம்விளக் குறுப்ப மேதகப் பொலிந்து . . . .[705]

மயிலோ ரன்ன சாயல் மாவின்
தளிரே ரன்ன மேனித் தளிர்ப்புறத்து
ஈர்க்கி னரும்பிய திதலையர் கூரெயிற்
றொண்குழை புணரிய வண்டாழ் காதிற்
கடவுட் கயத்தமன்ற சுடரிதழ்த் தாமரைத் . . . .[710]

தாதுபடு பெரும்போது புரையும் வாண்முகத்
தாய்தொடி மகளிர் நறுந்தோள் புணர்ந்து
கோதையிற் பொலிந்த சேக்கைத் துஞ்சித்
திருந்துதுயில் எடுப்ப இனிதி னெழுந்து . . . .[700 - 714]

பொருளுரை:

நெடுஞ்செழியன் மகளிரைத் தழுவிக்கொண்டு அவர்களது கூந்தல் மெத்தையில் துயின்றான். அவனை எழுப்பினர். இனிமையாக எழுந்தான். புத்துணர்வு பெற்று எழுந்தான். (திருந்துயில் = புத்துணர்வு) வண்டுகள் மொய்த்துக் கொண்டிருக்கையில் செந்தீ போன்று அசோக மலர் மலரும் காட்டில் இளவெயில் பட்டு எழுவது போல் எழுந்தான். அவன் தழுவிய மகளிர் பொன்னை வளைத்து எந்தக் குறைபாடும் இல்லாமல் செய்யப்பட்ட அணிகலன்களோடு விளங்கினர். நிலத்துக்கே விளக்கு வைத்தாற்போல மேன்மையுடன் விளங்கினர். அவர்களின் தோற்றம் மயிலைப் போன்றது. மேனி மாந்தளிர் போன்றது. தளிரில் தெரியும் ஈர்க்கு நரம்புகள்போல் திதலை என்னும் வரிக்கோடுகள் மேனியை அழகுபடுத்தின. பற்கள் கூர்மையாகத் திகழ்ந்தன. ஒளிரும் குழைகளால் காதுகள் வளைந்து தாழ்ந்திருந்தன. அவர்கள் கோயில் குளத்தில் மலர்ந்துகொண்டிருக்கும் தாமரை போன்ற முகம் கொண்டவர்கள். தோளில் வளையல் அணிந்திருந்தனர்.