முனை பாழ்படுக்கும் துன்னருந் துப்பின்,
பகை புறங் கண்ட பல்வேல் இளைஞரின்,
உரவுச்சினம் செருக்கித் துன்னுதொறும் வெகுளும் . . . .[130]

முளை வாள் எயிற்ற வள் உகிர் ஞமலி,
திளையாக் கண்ண வளைகுபு நெரிதர,
நடுங்குவனம், எழுந்து நல்லடி தளர்ந்து யாம்
இடும்பை கூர் மனத்தேம், மருண்டு புலம் படர, . . . .[128 - 134]

பொருளுரை:

பகைப் புலத்தைப் பாழ்படுத்தும், நெருங்க முடியாத வலிமையுடன், பகைவர்கள் புறமுதுகிட்டு ஓடுவதைக் கண்ட வேற்படையை உடைய இளைய மறவர்களைப் போன்று மிகுந்த சினத்தால் செருக்குற்று, நெருங்கும்தோறும் சினக்கும் மூங்கில் முளையைப் போன்ற ஒளியுடைய பற்களையும் கூர்மையான நகங்களையும் உடைய நாய்கள், இமைக்காத கண்களுடன் எங்களைச் சுற்றி வளைத்து நெருங்க, நாங்கள் நடுங்கினோம். எழுந்து, அடி தளர்ந்து, நாங்கள் வருத்தம் மிக்க நெஞ்சுடையவர்களாக மருண்டு, இடத்தைவிட்டுச் செல்ல,

சொற்பொருள்:

முனை பாழ்படுக்கும் - பகைப் புலத்தைப் பாழ்படுத்தும், துன் அரும் துப்பின் - நெருங்க முடியாத வலிமையுடன், பகைப் புறம் கண்ட - பகைவர்கள் புறமுதுகிட்டு ஓடுவதைக் கண்ட, பல் வேல் இளைஞரின் - வேற்படையை உடைய இளைய மறவர்களைப் போன்று (இளைஞரின் - இன் ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு, ஒப்புப் பொருளில் வந்தது), உரவுச்சினம் செருக்கி - மிகுந்த சினத்தால் செருக்குற்று, துன்னுதொறும் - நெருங்கும்தோறும், வெகுளும் - சினக்கும், முளை வாள் எயிற்ற - மூங்கில் முளையைப் போன்ற ஒளியுடைய பற்களுடன், வள் உகிர் - கூர்மையான நகங்கள், ஞமலி - நாய்கள், திளையாக் கண்ண - இமைக்காத கண்கள், வளைகுபு - வளைத்து, நெரிதர - நெருங்க, நடுங்குவனம் - நடுங்கினோம், எழுந்து - எழுந்து, நல்லடி தளர்ந்து - அடி தளர்ந்து, யாம் இடும்பை கூர் மனத்தேம் - நாங்கள் வருத்தம் மிக்க நெஞ்சுடையேமாக, மருண்டு - மருண்டு, புலம் படர - இடத்தைவிட்டு செல்ல